Aanpak

Zorgketens ontstaan door hardwerkende teams van betrokken mensen die tegen de stroom in kunnen roeien.

Succesvolle teams besteden veel aandacht aan hun netwerkpartners, zorgen voor tijdige quick wins en bedden hun aanpak in in zowel het chronic care model als een degelijk implementatieproces.

Een voor alle partijen acceptabele keten/programma regisseur die  ondersteund wordt door een team van zorgprofessionals aangevuld met een een of meer organisatieprofessionals is hierbij essentieel.  

Ketens zijn nieuwe organisatie en het vraagt dan ook om improvisatievermogen om de keten te laten ontstaan. Iemand moet de ketenverantwoordelijkheid naar zich toe trekken anders gebeurt er niets.

Er is geld nodig, projectleden en steun van verzekeraars, zorgorganisaties en beroepsverenigingen.

Het team heeft te maken met kaders zoals die gezet zijn door de overheid (ministerie, NZA, DBC onderhoud, ZonMw), van de eigen organisaties (budgetten, onderzoeksprogramma's, faciliteiten) van de betrokken beroepsgroepen (zorgstandaard, richtlijnen) en bestaande wettelijke kaders (zorgverzekeringswet, BIG etc).

Zorgketens zijn een zorginnovatie en zijn daarmee in wezen systeem vreemd. Het is niet meer van hetzelfde, maar vernieuwende en andere zorg op basis van anders denken en anders handelen.

De reguliere zorg heeft de neiging nieuwe uitdagingen met bestaande oplossingen te lijf te gaan of het nu de Academische Ziekenhuizen, ZonMw, de Nza of DBC onderhoud betreft. 

Een landelijke visie op zowel de gehele gezondheidszorg als op de chronische zorg ontbreekt volledig. De focus ligt op kostenbesparingen, dus op goedkope zorg en niet de juiste zorg.

De noodzaak tot kostenbesparingen ziet iedereen, maar weinigen vragen zich af of wel de juiste zog leveren. De bestaande zorg is volledig verzuild langs de bestaande para(medische) professies en het denken in eerste, tweede en derdelijnsgezondheidszorg. Dat er in een dergelijk bijna veranderingsresistente omgeving toch nog ketens ontstaan mag een wonder heten maar is ook hoopgevend en op termijn zelfs onvermijdelijk. Het aandeel van de chronische zorg neemt alleen maar toe. Het zou fijn zijn als chronische zorg en acute zorg naast elkaar en met elkaar kunnen bestaan,

Het totstandkomen van de ketens is echter  nu nog te toevallig, Het zou goed zijn als beroepsorganisaties, verzekeraars, patiëntenorganisaties bezien hoe de totstandkoming van de benodigde zorgketens meer zouden kunnen aanjagen.

Het organiseren van chronische zorg is iets dat ons alle aangaat. Ieder van ons wordt bijna dagelijks geconfronteerd met een of meerdere chronische ziekten of langdurige aandoeningen. Mantelzorg, geboortezorg, zorg voor dementie, mensen met hartfalen, diabeten, COPD patiënten, palliatieve zorg gaat over onszelf,  onze ouders, onze kinderen, onze vrienden en buurtgenoten.

Ketenzorg brengt gezondheidswerkers, mantelzorgers en patiënten samen en doorsnijdt eerste, tweede en derdelijnszorg en brengt verzekerde en onverzekerde zorg in 1 programma.  Het is preventie, cure and care voor ons allemaal door ons allemaal.